Sędzia Anna Maria Wesołowska w Bieruniu.

- Tu jest normalne życie. Tu są normalne rodziny. Nie ma anonimowości. Dzieci potrafią rozmawiać. Tu jest dobry samorząd, tu jest po prostu dobrze – od takich pochwał zaczęła swoje spotkanie – w ramach projektu „Bieruń bez przemocy” – z rodzicami bieruńskich szkół i przedszkoli sędzia Anna Maria Wesołowska, która najpierw spotkała się z przedszkolakami i uczniami. 
Ale i w takich przedszkolach i szkołach zachęcała do zakładania kącików prawnych. Nie tylko zresztą tam, ale także w bibliotekach, domach kultury i innych instytucjach. Żeby uczyć się prawa. 
- Bo prawo będzie służyło tylko wtedy, gdy się je pozna – podkreśliła, dodając, że w jego poznaniu mogą pomóc koordynatorzy ds. kontaktów ze społeczeństwem, którzy w sądach okręgowych pojawili się w maju br. Zachęcała też do korzystania z przysługującego każdemu dorosłemu obywatelowi do uczestnictwa w rozprawach. Zachęcała do zabierania na nie młodzież, ale w takich przypadkach trzeba zawsze poprosić o zgodę sędziego prowadzącego rozprawę. 
Swoją edukacyjną działalność podjęła – jak powiedziała – „z niezgody na to, by dzieci zasiadały na ławie oskarżonych”. 
- Na sali sądowej muszę wydać wyrok. Tutaj mogę uczyć, gdzie jest granica pomiędzy głupim wybrykiem a wykroczeniem czy wręcz przestępstwem – mówiła. – A te granice się zatarły, nawet dorosłym. 
I dała przykład gimnazjalisty z bogatego domu, wzorowego ucznia, który żeby kupić różę na Dzień Kobiet, brakujące 5 zł ukradł chłopcu z podstawówki i jeszcze go przy tym poturbował, bo ten nie chciał mu oddać tych pieniędzy. 
- Dziesięć lat temu 80 proc. słuchaczy na sali było przekonanych, że jest zwykłym przestępcą, dziś w 600-osobowej Sali tylko 10 osób uważa, że ten czyn jest przestępstwem. Jak żyć, gdy nie znamy granic? – zastanawiała się najbardziej znana sędzia w Polsce. 
Przypadek ten stał się tematem jej pierwszego felietonu pt. „Chłopiec z różą”. Każdy następny powstawał w oparciu o akta konkretnej sprawy młodych ludzi, których wybryki skończyły się w sądzie, bo – jak twierdzili potem – nie wiedzieli, że robią źle. Wszystkie złożyły się na książkę pt. „Bezpieczna młodzież”. 
Rodzice natomiast usłyszeli, że przestępstwami wobec dzieci są m.in. negatywna ocena i porównywanie ich do rodzeństwa lub kolegów. – Te bolą najbardziej, bardziej niż jakikolwiek klaps – mówiła sędzia Anna Maria Wesołowska. – Są to po prostu formy przemocy psychicznej wobec dziecka, które mogą prowadzić do tragedii. 
Przykładem była pewna młoda dzieciobójczyni, która od dziecka była porównywana do brata. On robił wszystko dobrze, ona – zawsze wszystko źle. Kiedy została matką, a ojciec powiedział jej, że nawet własnym dzieckiem się zająć dobrze nie potrafi, nie wytrzymała, wróciła do maleństwa, zawinęła w kocyk i udusiła. 
- Nie da się żyć ze świadomością, że się jest najgorszym. Każdy potrzebuje akceptacji, aprobaty – mówiła, dodając, że proste słowo „kocham cię” potrafi czynić cuda i że niezwykle ważne jest skupianie się na tym, co w dziecku dobre niż na tym, co jest jego słabą stroną. 

MASZ CIEKAWĄ INFORMACJĘ, ZROBIŁEŚ ZDJĘCIE ALBO WIDEO? Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? PRZEŚLIJ WIADOMOŚĆ NA  pszczyna.dlawas.info@gmail.com lub skontaktuj się z nami na Facebooku  https://www.facebook.com/pszczyna.info/